Sinds de ochtend toen we wakker werden, is het "Mama, Papa, wanneer gaan we naartoe! "Laten we gaan, laten we gaan!!!! »
Theo en zijn oudere zus Claire (7 en 9 jaar oud) bezoeken de ridders en prinsessen graag. Sinds twee jaar is het een vakantieritueel: het middeleeuwse festival van Désaignes, in augustus.
Op zondagmorgen komen we midden in de ochtend aan om te genieten van enkele theatrale activiteiten en vooral van de parade: Théo kijkt, met ogen vol afgunst, naar deze krijgers en ridders van andere tijden die zo groot en zo sterk zijn in zijn ogen als kind..... En dan komen de lopers en troubadours in hun kleurrijke kostuums, springen en gambolten op het ritme van hun muziek. Claire is verbaasd over de prachtige dames met prinsessengang in hun grote jurken, zware, glinsterende stoffen, prachtig gezoete mouwen en ruggen.
Beiden stellen zich voor dat ze in die verre tijden leven, de een vecht trots en met waardigheid, de ander heeft plezier met zijn gezelschapsdames..... en om het nog realistischer te maken: "Mama, alstublieft, ik kan een houten zwaard hebben, weet je, met mijn kerstgeld....".
Verrassing, wij hebben onze plaats gereserveerd bij het middeleeuwse banket! En voor één keer kunnen we met onze vingers eten! "Papa, waarom zijn er geen frietjes? "Jongleurs en muzikanten zijn alleen maar afleidend, tussen haakjes!
Het is vol vreugde en goed humeur dat we 's middags door de straten lopen, van plein naar plein in het dorp, om de troepen van enthousiastelingen te ontmoeten.
De foto's staan in de telefoon, de herinneringen in het hart..... weer een mooie dag!
